Με αφορμή την 26η ημέρα των ατόμων με αναπηρία ( Δευτέρα 3 Δεκεμβρίου 2018) , οξύνθηκε η οργή ,όχι μόνο των ατόμων με αναπηρία, αλλά και των συγγενών τους για τον τρόπο μεταχείρισής τους στην χώρα μας.
Κι εκτός συνόρων όμως η μεταχείριση των ΑΜΕΑ δεν είναι πάντα ισότιμη με των υπολοίπων. Πιο συγκεκριμένα, παρόλο που η πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τα άτομα με ειδικές ανάγκες εγγυάται ότι κανένα άτομο δεν πρέπει να υφίσταται διακρίσεις ως προς την επιλογή, την πρόσληψη ή την εξέλιξη της σταδιοδρομίας του λόγω αναπηρίας, δυστυχώς μόνο το 1% του προσωπικού των ευρωπαϊκών χωρών αντιστοιχεί σε άτομα που έχουν κάποια αναπηρία σύμφωνα με τα μοναδικά στοιχεία που υπάρχουν από το 2004.
Επιστρέφοντας στην χώρα μας, όσες φορές κι αν πληγώνει τα άτομα με ειδικές ανάγκες ο αποκλεισμός τους τους από τον επαγγελματικό τομέα ή η παρεμπόδιση της εξέλιξης στη σταδιοδρομία τους, άλλο τόσο πονάει η καθημερινή καταπάτηση των κοινωνικών τους δικαιωμάτων από τους συνανθρώπους τους.
Είναι ήδη λυπηρό το γεγονός ότι πολλές εγκαταστάσεις που θα βοηθούσαν την καθημερινότητα των ΑΜΕΑ είναι ανύπαρκτες.Αλλά και το γεγονός ότι ακόμη και τις λιγοστές που υπάρχουν ,χιλιάδες Έλληνες συμπολίτες τους δεν τις σέβονται, είναι ντροπή της κοινωνίας μας.
Ένα από τα αρνητικά χαρακτηριστικά των Ελλήνων οδηγών είναι η παράνομη στάθμευση σε θέσεις που προορίζονται για αυτοκίνητα των ΑΜΕΑ, μπροστά από ράμπες ΑΜΕΑ, πεζοδρόμια κλπ και το 55% των κλήσεων δόθηκε εξαιτίας αντικανονικής στάθμευσης οδηγών. Είναι, ούτως ή άλλως, ευρέως γνωστό πως αν κάποιος επιχειρήσει μία βόλτα σε οποιαδήποτε πόλη της Ελλάδος οι αντικανονικές σταθμεύσεις θα είναι ένα από τα συχνά φαινόμενα που θα δει.Και παρά τις παραβάσεις, οι Έλληνες οδηγοί δεν δέχονται την παρατήρηση όταν τους συμβεί. Θα βρίσουν, θα επιχειρήσουν να τσακωθούν, θα κάνουν ότι περνάει από το χέρι τους για να βρουν το δίκιο τους μέσα στο χάος που οι ίδιοι δημιούργησαν.
Γ' αυτό το λόγο οι πεζοί ,οι οδηγοί που δεν καταπατούν , όχι μόνο τον νόμο, αλλά και τα κοινωνικά δικαιώματα των συμπολιτών τους, γενικότερα οι πολίτες με ένα είδος κοινωνικής συνείδησης, θα πρέπει να κάνουν την παρατήρηση όταν πρέπει. Να κάνουν την παρατήρηση, και όχι να γυρνάνε το κεφάλι και να φεύγουν με την δικαιολογία ότι «δεν είναι δικό μου πρόβλημα». Διότι είναι πρόβλημα και μάλιστα όλων. Όταν τα δικαιώματα ενός συμπολίτη μας καταπατούνται πρέπει όλοι να αντιστεκόμαστε και όχι να μένουμε απαθείς σε ένα κοινωνικό πρόβλημα απλώς επειδή είναι συνηθισμένο γνώρισμα των Ελλήνων οδηγών.
Ας μην ξεχνάμε ότι το λάθος είναι λάθος ακόμη κι αν το κάνουν όλοι και το σωστό παραμένει σωστό ακόμη κι αν δεν το κάνει κανείς.
Γωγώ Γαλανάκη
Comments