Η γενική συνέλευση του Ο.Η.Ε , στις 17 Δεκεμβρίου 1999, ανακήρυξε την 25η Νοεμβρίου ως ημέρα κατά της βίας των γυναικών, με σκοπό να δείξει ένα σημαντικό πρόβλημα που τα τελευταία χρόνια έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις.
Σήμερα, μια στις πέντε γυναίκες πέφτει θύμα βιασμού ή απόπειρας βιασμού.Γυναίκες ηλικιών 15-44 κινδυνεύουν περισσότερο από βιασμό ή ενδοοικογενειακή βία παρά από καρκίνο ,τροχαία ατυχήματα,πόλεμο ή ελονοσία.130 εκατομμύρια γυναίκες και κορίτσια έχουν υποστεί ακρωτηριασμό γεννητικών οργάνων και δυο εκατομμύρια κορίτσια ανά έτος κινδυνεύουν να υποβληθούν σε ακρωτηριασμό των γεννητικών τους οργάνων.
Παρόλο που πολλάκις περιστατικά βίας συμβαίνουν γύρω μας,αρκετοί πιστεύουν ότι η βία των γυναικών είναι κάτι γενικό και αόριστο.Αντιθέτως,όπως προαναφέρθηκε, περιστατικά βίας συμβαίνουν στον χώρο εργασίας,σε περιόδους γενεθλίων και οικογενειακών γιορτών, στα σπίτια τους.Σε μέρη που ενώ θα έπρεπε οι γυναίκες να νιώθουν ασφάλεια και σταθερότητα,καταλήγουν να είναι τα μέρη που φοβούνται για την σωματική και ψυχολογική τους υγεία.(π.χ. γραφείο με το 40-50% των γυναικών στην Ευρωπαϊκή Ένωση έχουν αναφέρει κάποια μορφή σεξουαλικής παρενόχλησης στον χώρο του γραφείου).
Κατά την συντριπτική πλειοψηφία μάλιστα, οι θύτες, είναι γνωστά ή κοντινά πρόσωπα των γυναικών .Είτε σύζυγος, καθώς η πιο συχνή μορφή βίας προέρχεται από κάποιον ερωτικό σύντροφο,με μια στις τρεις γυναίκες να βιάζονται ή να κακοποιούνται κάποια στιγμή της ζωής τους από τον σύντροφό τους.Επιπρόσθετα,οι μισές γυναίκες θύματα ανθρωποκτονίας έχουν δολοφονηθεί από ( νυν ή πρώην) σύντροφό τους.
ΤΟ 55%-95% των περιστατικών ενδοοικογενειακής βίας δεν γίνονται ποτέ γνωστά,έτσι ώστε να απαλειφθούν, αλλά με την πάροδο του χρόνου γίνονται πιο έντονα. Αυτό βέβαια έχει ως αποτέλεσμα οι γυναίκες να γίνονται χρόνια θύματα ενδοοικογενειακής βίας, νιώθοντας συνεχή απειλή,μέσα στο ίδιο τους το σπίτι.
Η βία κατά των γυναικών είναι η πιο αισχρή παραβίαση των ανθρώπινων δικαιωμάτων.Είναι συχνό φαινόμενο, σε όλες τις σημερινές υπάρχουσες κοινωνίες (ανεξαρτήτου θρησκείας,πολιτεύματος και πολιτισμού),και όσο υπάρχει δεν μπορούμε να κάνουμε λόγο για πρόοδο όσο αναφορά την ισότητα,την ανάπτυξη και την ειρήνη.
Πρέπει όλοι μας να δείχνουμε κατανόηση και να υποστηρίζουμε θύματα τέτοιων περιστάσεων και όχι να προσπαθούμε να διαψεύσουμε τις ομολογίες τους.Όπως επίσης και να μην επιχειρούμε να δικαιολογήσουμε τις πράξεις του θύτη ,διότι άνευ λόγου, είναι ανεπίτρεπτο να κακοποιούν τις γυναίκες τους.
Γωγώ Γαλανάκη
Comments